Strop drewniany oraz CLT

Stopy drewniane są obecne w architekturze już od starożytności. Były szeroko stosowane przed II wojną światowa, dlatego spotykane są w starych budynkach i domach podmiejskich. W latach powojennych industrializacja budowy i promocja produkcji fabrycznej spowodowała, że prefabrykaty zyskały przewagę. Stopy wykonywano przeważnie z płyty żerańskiej i betonu sprężonego. Obecnie stopy i podłogi drewniane wracają do łask, za sprawa powrotu do natury i ekologicznego podejścia. Najlepiej, gdy drewno na strop pochodzi z plantacji zrównoważonych i jest sprzedawane ze znakiem fair trade. Materiał zyskał też nowe cechy, dzięki stosowaniu specjalnych klei i nowych technik produkcji, sztucznego drewna litego zwanego CLT (Cross Laminated Timber). Wszystko to przyczynia się do powrotu mody na ten wspaniały surowiec.

Strop drewniany.

Strop drewniany

Do zalet stropów drewnianych należy prostota wykonania i stosunkowo mały ciężar własny. Stopy te opierają się na ścianach oraz na belkach stopowych, ukrytych we wnętrzu, lub widocznych i układanych w poprzek mniejszej rozpiętości.

Podłogi drewniane zmienią swoje wymiary, co wynika z porowatości materiału. Drewno pracuje, dlatego układając je, należ zawsze stosować drobny luz na krawędziach.

Rozróżnia się dwa typy pokrycia 1 Podłogę biała — Strop belkowy składający się z belek, do których przybita jest podłoga z desek. 2. Podłogę ślepą — Deski, które służą jako podkład do innych warstw.

Zalety:

• Materiał w 100% naturalny,
• daje wyjątkowy mikroklimat.

Wady:

• Wrażliwy na ogień,
• wrażliwy na owady,
• wrażliwy na wodę.

Konstrukcja

Drewniana podsufitka.

Podsufitka

Jest to dolna warstwa stropu wykonana w tradycyjnym wydaniu z desek drewnianych. Stanowi okrycie izolacji termicznej, która montowana jest miedzy legary i tłumi dźwięki. Deski można zastąpić dowolnym materiałem, który można przymocować do drewna, np. płytką GK bądź sklejką. Podsufitka nie jest obowiązkowa. Naturalne drewno nadaje wnętrzu charakter. Jeżeli pomiędzy legary zamontujemy deski poprzeczne i wypełnimy powstała kratownicową strukturę płaskorzeźbą, powstanie piękny strop kasetonowy, popularny w bogatych domach początków XX wieku.

Legary - belki konstrukcyjne

Konstrukcję wykonuje się z belek o przekroju prostokątnym. Główną nośność daje wymiar pionowy, którego wysokość powinna wynosić ok. 1:22-25 rozpiętości. Standardowa rozpiętość przykryć wacha się od 5 do 7 m. Legary układa się na ścianach, opierając je na podkładkach gumowych lub mocując na specjalnych wieszakach wspornikowych z blachy nierdzewnej.  Przy wykorzystaniu technolog CLT rozpiętości można zwiększyć do 12 m.

Przekładka wibracyjna

Wykonane są z gumy oraz ich pochodnych, a układane na ścianie. Szerokość podkładki powinna być co najmniej równa szerokości belki. Ich zadaniem jest ochrona legara przed wilgocią, tłumienie drgań, izolacja legara przed jakąkolwiek wilgocią ze ściany oraz wyciszenie konstrukcji. Zamiast podkładek można użyć samoprzylepnych taśm kauczukowych, które są nieco droższe.

Izolacja akustyczna na legary, lub między legary

Izolację przeciwdźwiękową i cieplną zapewniają materiały o małym ciężarze własnym. Niepalne jak wełna mineralna, pir oraz płyty styropianowe. Jeśli zastosowaliśmy podbitkę, materiał układamy warstwowo z przesunięciem pomiędzy elementy konstrukcji. W drugim wariancie materiał układany jest na ślepą podłogę, stanowiąc podkład pod dodatkowe warstwy, jastrych i np. kamień lub inne.

Podłoga właściwa - deski

Jeśli decydujemy się na stop drewniany najlepiej wykonać go z tego samego materiału, z którego wykonano konstrukcję, czyli z desek drewnianych, mocowanych do legarów na gwoździe ze stali nierdzewnej o długości min 4 cm. Gwoździe powinny być dobite obijakiem na głębokość min  2/3 mm, aby uniknąć zaczepiania się o nie.

CLT — Cross Laminated Timber lub drewno klejone krzyżowo

"Cross laminated timber blocks".

Jest to drewno klejone pod ciśnieniem. Wynikiem procesu jest wielowarstwowa struktura, która przypomina krawędziaki, lub bardzo grubą sklejkę. Ponieważ drewno klejone jest z mniejszych płyt, nie ma ograniczeń co do wielkości pojedynczych formatów. Z CLT można wykonać monolityczne stropy podobne do tych z żelbetu. Drewno może być klejone w dźwigary, które ułożone na ścianach bocznych podobnie jak krokwie mogą być podkonstrukcją dachu. Drewno pomimo tego, że ulega zwęglaniu, to nie traci od razu nośności. Dopiero utrata objętości powoduje utratę stabilności przez konstrukcję. Sprasowane drewno ulega spalaniu jeszcze wolniej, gdyż trzon wewnętrzny jest otoczony przez kilka warstw zewnętrznych. Drewno ma zasadniczą przewagę nad betonem, wyprodukowanie metra kwadratowego tego drugiego emituje do środowiska tonę CO2. Materiał ten jest również lżejszy, przy tej samej objętości. Belka żelbetu waży tonę, natomiast z CLT 400 kg. Lżejsze stropy to cieńsze ściany  i niższy koszt budowy. Obecnie materiał stosowany jest do budowy nie tylko domów jednorodzinnych z prefabrykatów, ale nawet i wieżowców, z których najwyższe osiągają do 18 pięter, jak Brock Commons tower in Vancouver.

Belki i płyty do stropów drewnianych

Belki i płyty do stropów drewnianych.

Belki i płyty wykonane są z odpowiednio spreparowanego drewna, które układne jest na ścianach bocznych, oraz łączone za pomącą kotew bądź metalowych płytek z zębami. Jeśli montowane jest do ścian drewnianych, to wymagane będzie łączenie na pióro i wpust, lub specjalnie przygotowane złącza ciesielki.

Zalety:

• Materiał w 100% naturalny,
• daje wyjątkowy mikroklimat,
• niski ślad węglowy,
• wysoka ognioodporność.

Wady:

• Nasiąkliwość,
• wymaga konserwacji,
• brak możliwość wprowadzenia instalacji w posadzkę.