Wybór pokrycia podyktowany jest względami estetycznymi, ale również technicznymi oraz planistycznymi. W Polsce obecnie przeważają pokrycia ceramiczne i metalowe. Są one dostępne w większości sklepów budowlanych. a ich niska cena sporawą, że to idealny materiał dla indywidualnego inwestora.
Pokrycie z blachy wykonuje się przez nabicie na krokwie impregnowanych desek, które następnie zabezpiecza się izolacją membrany dachowej. Na tak przygotowaną powierzchnię nabija się tzw. Żabki, które stanową uchwyty dla arkuszy blachy. Na metr kwadratowy powinno przypadać kilka uchwytów. Następnie do żabek przymocowuje się 50-60 cm arkusze na tzw. Rąbek stojący. Czynność powtarza się do zakrycia całej połaci dachowej. Ważne, aby połączenia były dociśnięte, żeby nie zasysały wody pod poszycie.
Często wykorzystuję się też elementy wielopołaciowe, montowane na łaty za pomocą uszczelnianych nitów lub śrub. Szczególnie dobrze prezentują się na budynkach o kubaturze kanciastej. Zaletą blach jest różność form, w jakich występują.
Materiałami stosowanymi dla pokrycia z płyt wielkoformatowych są: cynk, miedź, aluminium i rzadziej stal szlachetna. W przypadku tak dużych blach, do ich stabilizacji stosuje się profil okrycia z elementów falistych, lub trapezowych, m.in. z płyt warstwowych. Pomimo piękna takiego wykończenia, nie zaleca się stosowania go w miejscach, gdzie występują silne i częste podmuchy wiatru oraz sztormy.
Zaliczają się do nich pokrycia z elementów małoformatowych w kształcie dachówek ceramicznych lub cementowych. Montuje się je na zakład bez używania łączników. Elementy te fabrycznie posiadają wypustki, dostosowane do układania na łatach. Warto jednak sprawdzić jakiej długości dachówkę mamy zamiar kupić, aby jak najlepiej dopasować rozstaw listew. Oprócz podstawowych elementów będziemy również potrzebować wykończeni kalenicy i koszów, które są półkoliste i sprzedawane na sztuki. Ma to znaczenie przy przewidywaniu budżetu inwestycji. Różnica polega na tym, że dachówka najczęściej sprzedawana jest na metry kwadratowe a inne elementy na metry bieżące.
Blachodachówka łączy zalety elementów metalowych i ceramicznych. Kształt nadaje się jej poprzez wytłaczanie płyt na prasie w fabryce. Najpierw na krokwie przy okapie nabija się pas nadrynnowy. Potem kładzie się wiatroizolację, kontrłaty i łaty. Wyprofilowane arkusze montuje się na dachu na zakład i łączy na blachowkręty. Ważne, aby w czasie montażu nie zapomnieć o wiatrownicy. Cały dach wykonuje się szybciej niż z elementów ceramicznych i łatwiej dopasować je na długość. Blachę przy przeszkodach na dachu przycina się na właściwy wymiar. Wykonanie dodatkowych obróbek kominów i elementów wystających również jest ułatwione, gdyż najczęściej wykonuje się je z tego samego materiału, czyli blachy.
Pokrycia użytkowe można wykonywać w przypadku dachów płaskich i o małym nachyleniu. Najczęściej stosowaną metodą jest ułożenie warstw wykończeniowych na plastikowych dystansach. Stawia się je bezpośrednio na ostatniej warstwie, jaką jest hydroizolacja, w przypadku dachu tradycyjnego. Jako podkonstrukcję można wykorzystać również aluminiowe legary. Ważne, aby materiał był odporny na działanie czynników atmosferycznych, gdyż będzie miał on częsty kontakt z wodą. Dystanse mają tę zaletę, że można regulować ich wysokość. Dachy płaskie posiadają zwykle nieznaczne spadki, ok. 1,5%. To znaczy, że na tarasie o długości 4 m początek deski ułożonej bezpośrednio na izolacji będzie 6 cm wyżej niż jej koniec. Użycie dystansów pozwoli zredukować różnicę. W zależności od budżetu inwestycji można zdecydować się na drewno naturalne lub jego odpowiedniki z plastiku, wykończenie z płyt betonowych, albo prawdziwego kamienia. Ważne, aby decyzja była uwzględniona przy obliczaniu obciążenia stropu, na którym układamy dach. Kamień jest znacznie cięższy od drewna i musi być uwzględniony we wczesnej fazie, podczas obliczeń statycznych konstrukcji.
Najbardziej atrakcyjnym wizualnie pokryciem dachu jest „żywy dach". Wykończenie to stosuje się na dachu płaskim odwróconym. Na styropian ekstradowany kładzie się warstwę geowłókniny i ochronną folię kubełkową, wypustkami w stronę włókniny. Można dodać jeszcze warstwę filtrująca, ale nie jest to obowiązkowe. Ma to zabezpieczyć izolację przed przerastaniem korzeni roślin i niszczeniem jej. Na tak przygotowaną powierzchnię wysypuję się substrat do wzrostu roślin. Najcieńsza polecaną warstwą jest 6 cm. Pozwoli to na zakorzenienie mchów i niskich traw. Dach, o niskiej roślinności nazywamy ekstensywnym.
Dachy intensywne mają podobny układ warstw, różnią się tylko grubość substratu, która dochodzi do 60 cm. Pozwala to na wzrost krzewów i karłowatych drzew. Niekiedy w strefie humusu układa się rurki z nawadnianiem kropelkowym, aby uchronić rośliny przed suszą, gdyż na dachu nie mają stałego dostępu do zapasów wody glebowej.
Szachty i kominy to kanały wentylacyjne oraz spalinowe, które odprowadzają szkodliwe substancje z wnętrza pomieszczeń na zewnątrz. Zobacz, co musisz o nich wiedzieć.
Tarasy to stropy zewnętrzne wykorzystywane użytkowo. W zależności od położenia rozróżniamy tarasy na gruncie i tarasy nad pomieszczeniami istniejącymi. O czym pamiętać budując taras?
Jednymi z ostatnich urządzeń montowanych w trakcie wykończenia, są elementy armatury. Ponieważ są to elementy delikatne i narażone na uszkodzenia, czeka się z nimi do samego końca.