Ściana wielowarstwowa

Technika budowy tych przegród wyróżnia się, jak sama nazwa wskazuje tym, że przesłona składa się z warstwy konstrukcyjnej, do której przytwierdzona jest warstwa termoizolacji, tworzy to ścianę dwuwarstwową. Jeśli za izolacją będzie pusta, a od frontu znajdzie się materiał ochronny, to otrzymamy ścianę trójwarstwową. Dodatkowa warstwa izolacyjna pozwala na wykonanie szkieletu głównego z dowolnego materiału: drewna, żelbetu, cegły lub pustaka.

Ściany a prawo

Zgodnie z postanowieniami $ 213 pkt l. rozporządzenia j/w budynki mieszkalne jednorodzinne do trzech kondygnacji nadziemnych włącznie, są zwolnione z wymagań dotyczących klasy odporności pożarowej budynków.

Nie wymaga się również specyficznej nośności budynku. Poleca się jednak zastosowania wyrobów klasy D, dla których parametr R — wytrzymałości konstrukcji, w trakcie pożaru wynosi 30 minut. Większość materiałów spełni ten wymóg przy grubości 20/24 cm.

Ściana trójwarstwowa w połączeniu z dachem.

Montaż okien może odbywać się przez wykonanie nadproży systemowych, lub wylewanych do szalunków na budowie. Zastosowania foli uszczelniających EMDP oraz przekładek izolacyjnych wpłynie pozytywnie na izolacyjność cieplną przegród.

Ściany wielowarstwowe układa się na zaprawy cementowe, o grubości ok 0,5 cm, lub klei zgodnie ze wskazaniami wybranej technologii. Z uwagi na izolacyjność cieplną warto używać środków o niskiej lambdzie (λ) — współczynnik przepuszczalności cieplnej.

Podział budulców

Ze względu na zastosowany materiał można wyróżnić ściany murowane i lane. Wachlarz elementów do ścian wielowarstwowych pokrywa się z tym dla ścian jednowarstwowych, konstrukcyjne różnią się grubością.

Podział budulców.

Konstrukcja Izolacji poziomej

Przed przystąpieniem do pracy nad ścianami nie wolno zapomnieć o odizolowaniu ścian od podłoża. W tym celu na płycie układa się najczęściej rolowaną papę budowlaną. Materiały porowate, z jakich wykonane są pustaki mogą wykazywać tendencje do podciągania kapilarnego wody, na wysokość do 6 m. Wilgotne ściany to niekończący się problem, który trudno wyeliminować na etapie ukończonego obiektu. Często problem ujawnia się dopiero po latach w postaci wykwitów i grzyba w pomieszczeniach. Wykonanie izolacji poziomej pod ścianą lub w ostateczności na wysokości 30 cm od gruntu nie jest drogie, i nawet jeśli nie został przewidziana w projekcie, jest to dobrą praktyka.

Pustak ceramiczny (trzon ścian murowanych)

Pustak ceramiczny często sprzedawany jest w systemach, z połówkami do wykończenia otworów i nadprożami. Łączenie poziome realizuje się za pomocą zaprawy klejowej, o wysokich parametrach izolacyjności. Nowością jeż możliwość łączenia pustaka na piance poliuretanowej zamiast zaprawy. Pianka nie zwiera wody i nie chłonie wilgoci, co zwiększa izolacyjność połączeń. W pionie pustak łączy się na pióro i wpust

Pustak betonowy (trzon ścian murowanych)

Wykonany jest z napowietrzonego materiały, przez co jest bardzo lekki. Powietrze zamknięte w porowatej strukturze stanowi 80% jego objętości oraz dobrze izoluje środowisko. Minimalna grubość takich bloczków to ok. 36 cm. Montowane są na pióro i wpust. Materiały z betonu komórkowego są gładkie, a powierzchnia umożliwia klejenie np. płytek bezpośrednio na ścianę. Miękki bloczek pozwala na wykonanie podkuć pod kable elektryczne za pomocą zwykłego dłuta lub płaskiego śrubokręta.

Cegła pełna/dziurawka (trzon ścian murowanych)

Cegła jest najbardziej znanym materiałem do budowy obiektów. Jej standardowy wymiar to 12 x 25 x 6.5 cm. Jest odporna na ściskanie i jest długowieczna, niestety jej mała wysokość oznacza, że potrzeba wielu elementów oraz godzin do postawienia muru, na pełną wysokość 2,5 metra. Jest to minimalna wysokość pomieszczeń na pobyt ludzi wg. §  72 pkt. 1. Warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Ważną zaletą, podobnie jak betonu, jest możliwość umieszczania naprawdę dużych obciążeń na jej zwieńczeniu. Do cegły można również montować balkony, markizy i daszki szklane. Dodatkowo cegła w czasie pożaru bardzo długo zachowuje swoje właściwości nośne. Cegła jest też ekologiczna w użyciu, po rozbiórce całe i oczyszczone elementy mogą być ponownie wykorzystane do budowy nowych obiektów.

Zaprawa

Zwykle stosuje się zaprawy cienkowarstwowe, aby uniknąć tworzenia się mostków poprzecznych, lub specjalnych klei mrozoodpornych, dostosowanych do konkretnej technologii.

Wieniec

Spina budynek po obwodzie i stanowi zaczep dla stropu. Zwykle wykonywany jest z żelbetu, który ma niższy opór niż pozostałe elementy konstrukcji. W technologii ściany wielowarstwowej wieniec zwykle pokrywa się szerokością ze ścianą poniżej. Wtedy do wykończenia ściany wystarczy wyciągnąć na niego izolację ściany poniżej.

Zalety:

• Długa żywotność ścian,
• przeważnie możliwość wykończenia zaraz po wymurowaniu.

Wady:

• Grube mury zewnętrzne,
• podatność na mostki termiczne,
• budowanie ścian łukowych jest utrudnione.

Izolacja pozioma (trzon ścian lanych)

Służy jak powyżej, do oddzielenia ściany od potencjalnego pojawienia się wody na płycie.

Beton (trzon ścian lanych)

Beton wymaga szalunku i jest drogim rozwiązaniem w porównaniu z elementami murowanymi. Jest jednak niezawodny w przypadku kształtów nieliniowych i przenoszenia dużych obciążeń. Jeżeli rozważamy umieszczenie przy ścianach zewnętrznych obiektów o dużym obciążeniu, jak sprzęty w siłowni lub jacuzzi, jego użycie będzie wskazane. Beton jest materiałem chłodnym i będzie wymagać więcej izolacji. W przypadku wylewania ścian betonowych, na etapie wykonywania zbrojenia płyty, umieszcza się w niej przekładki systemowe, które pokryte są materiałem pęczniejącym w kontakcie z wodą. Pół przekładki zabetonowane jest w płycie, a pół zabetonowane zostaje w ścianie. W ten sposób po zastygnięciu betonu wokół budynku powstaje bariera, uniemożliwiająca wpłyniecie wody szparą, pomiędzy nowo wylaną ścianą a płytą.

Zalety:

• Długa żywotność ścian,
• możliwość wykonywania skomplikowanych kształtów,
• nie wymagają nadproży.

Wady:

• Wymaga szalunku i użycia ciężkiego sprzętu,
• drogie rozwiązanie rdzenia,
• potrzeba dużo wody do produkcji.

Izolacja (dla wszystkich typów ścian)

Zgodnie z przepisami maksymalna wartość współczynnika przenikania ciepła U dla ścian zewnętrznych nie może przekraczać 0,20 W/(m2·K), czyli tyle, ile wynosi maksymalna wartość współczynnika U ścian domu energooszczędnego. Stosując minimalny bloczek, należy ułożyć na elewacji 12 cm średniej jakości wełny, lub styropianu o parametrze 0,040 W/(m2·K), co w sumie da nam ścianę spełniającą wymogi o grubości 32 centymetrów. Ma to znaczenie w przypadku małych inwestycji, np. o powierzchni zabudowy do 70 metrów kwadratowych. Przy użyciu lepszych materiałów izolacyjnych, ściany można znacznie odchudzić, nawet do ok. 26 cm.

Warstwa ochronna (w przypadku ścian trójwarstwowych)

W przypadku zastosowania na elewacji wełny często na dodatkowej podkonstrukcji, umieszcza się trzecia osłonową warstwę ochronną. Pustka wentylacyjna pod nią ma umożliwić ewentualne suszenie zawilgoconej izolacji. Ściana trójwarstwowa lepiej przepuszcza parę wodną i utrzymuje dobry mikroklimat obiektu.

Lico zewnętrzne może być wykonane z płyt elewacyjnych, kamienia bądź też cegły szamotowej w zależności od budżetu. Ściana trójwarstwowa to najdroższe możliwe rozwiązanie. Jest najbardziej prestiżową inwestycją, a prawidłowo wykonana gwarantuje trwałość elewacji na dziesiątki lat.

Zalety:

• Długa żywotność ścian,
• nie wymaga prac dodatkowych.

Wady:

• Wymaga warstwy ochronnej na izolację,
• grube mury zewnętrzne,
• podatność na mostki termiczne,
• budowanie ścian łukowych jest praktycznie niemożliwe.