Ściany wewnętrzne lekkie

Ściana wewnętrzna lekka.

Ściany stanowią jeden z bardziej kosztownych i skomplikowanych ustrojów budowlanych. Na dobór technologii mają względy ekonomiczne i użytkowe. W zależności od ilości przegród i zamontowanych na nich elementów wiszących, do powszechnego użycia weszły dwa rodzaje ustrojów: ściany murowane (ciężkie) i (lekkie), na szkielecie z profili lub wykonane z drewna.  Ściany szkieletowe nie przenoszą żadnego obciążenia, a same są obciążeniem na strop, stąd dla zmniejszenia ciężaru własnego wykonuje się je z lekkich materiałów.

Zalety:

• Duży wachlarz wykończeń,
• można malować bez gruntowania,
• duża dokładność.

Wady:

• Podatne na uszkodzenia mechaniczne i uderzenia,
• nie można wieszać ciężkich przedmiotów.

Wykonanie

Do montażu ściany lekkiej będzie potrzebny lekki materiał nośny, profile stalowe lub aluminiowe, o przekroju C, wiertarka z wiertłami do betonu/szlichty, kołki samo kotwiące i wkręty do metalu. Ścianę ustawia się na listwie prowadzącej zamocowanej do podłogi i stropu lub drewnianej, również przymocowanej górą i dołem.

Rodzaje ścian

• Przystawne,
• wypełniające (pomiędzy elementami konstrukcyjnymi),
• wolnostojące.

Profile aluminiowe

Słupy ścienne wykonywane są zwykle z cienkościennych kształtowników, giętych na zimno, o przekroju C, poddanych kąpieli cynkowej. Słupki mają różną szerokość, w przedziale od 70 mm do 100 mm, do nawet 300 mm. Grubość ścianki kształtownika wynosi od 0,9 mm do 3,2 mm, dla elementów nośnych oraz 0,56-0,9 mm dla elementów nienośnych. W przypadku wnętrz najczęściej stosuje się ścianki o profilu 50 mm z obu stron obłożne materiałem wykończenia.

Ułożenie profili aluminiowych.

Jeżeli na ścianach będziemy chcieli wieszać przedmioty, o dużej wadze płyty należy wzmocnić, poprzez umieszczenie deski pomiędzy słupkami konstrukcyjnymi, lub zagęszczenie podkonstrukcji na wysokości mocowania planowanych elementów. Można też zainwestować w płyty o podwyższonej wytrzymałości, które niestety są droższe od standardowych. Lub ułożyć płyty w systemie, dwu lub trzy warstwowym.

Zalety:

• Solidna konstrukcja,
• nie odkształca się.

Wady:

• Materiał przenosi dźwięki i jest chłodny.

Profile drewniane

Jest to tańsze rozwiązanie, odpowiednie do przestrzeni suchych. Sprawdzi się jako podział przestrzeni pokojowych. Drewno łatwo łączy się na kołki, złącza ciesielskie lub wkręty do drewna. Drewno pracuje i jest odporniejsze na ściskanie i wyginanie. Jest w pewnym sensie sprężyste i nie odkształca się tak łatwo, jak profile stalowe. Z drugiej strony materiał kurczy się po wysuszeniu, dlatego wykończenia i okładzina, jeżeli wykonana jest z innego materiału, powinny być nakładane po ustabilizowaniu się systemu. Najlepiej w miesiącach letnich.

Zalety:

• Naturalny materiał,
• łatwy w obróbce.

Wady:

• Materiał palny,
• w kontakcie z wodą pęcznieje,
• może powodować pęknięcia na wykończonej powierzchni.

Ocieplenie, wełna - izolacyjność akustyczna

We wnętrzu nie ma potrzeby dobierania wełny o wysokich parametrach izolacyjności cieplnej. Materiał spełnia funkcję izolatora akustycznego. Jego grubość, a tym samym grubość ścianki będzie wynikać z potrzeby tłumienia. Przy zwykłam użytkowaniu mieszkalnym, wełna grubości 10 cm powinna zapewnić komfort akustyczny pomieszczeń.

Okładziny

Pyty gipsowo kartonowe

Najczęstszym wykończeniem ścianek lekkich są płyty kartonowo-gipsowe. Składają się z trzonu wykonanego z gipsu, obłożonego z dwóch tron katonem. Najpopularniejsza grubość płyt wynosi dokładnie 12,5 mm, ale spotyka się grubości od 6 do 24 mm, szerokość modułu to od 600 do 1200 mm, a wysokość od 2000 do 3000 mm. Waga jednego metra kwadratowego płyty, w zależności od grubości wynosi od 5,6 do 14,9 kg. Płyta jest też materiałem ekologicznym i gotowym do recyklingu, gdyż skład się z takiej samej mieszaki gipsowej jak skała gipsowa, więc można go użyć ponownie w procesie produkcji. Niektóre rodzaje płyt posiadają specjalne perforacje, zwiększając ich izolacyjność akustyczną. Płyt takich nie wolno jednak malować ani zasłaniać, gdyż tracą właściwości.

W zależności od właściwości i impregnacji tektury rozróżnia się płyty. A. Standardowe, z oznaczenia A lub GKB (szare). B. Hydrofobowe do pomieszczeń mokrych, z oznaczenie H lub GKBI (zielone). C. Ognioochronne na ściany blisko nagrzewających się elementów w kuchni, oznaczenie F lub GKF (czerwone). D. Płyty o konstrukcji wzmocnionej włóknem szklanym i siatkami.

Sklejka

To pochodna drewna wykonana z kilku sklejonych wart forniru. Jest materiałem w pełni naturalnym. Liczne oleje i bejce dostępne na rynku pozwalają nadąć jej dowolny kolor. Jeżeli zależy nam na fakturze drewna na wykańczanych powierzchniach, stelaż lekki można przykryć właśnie płytami ze sklejki, które również można mocować do konstrukcji na wkręty. Zaimpregnowana nie powinna się paczyć ani ulegać odkształceniom.

OSB

OSB to najtańsza wersja okładziny drewnianej. Wykonana jest z kawałków sprasowanego drewna. Jest bardzo wytrzymała, jednak ma chropowatą powierzchnię. Dobrze nadaje się na pierwszą warstwę wykończenia ścian, na których planujemy zawiesić cięższe elementy. Płyty można kupić w wymiarach podobnych do płyt GK.

Taśmy systemowe - uszczelnienie

W miejscu przerw roboczych, czyli łączeń płyt, nakłada się masę szpachlową. Aby wzmocnić połączenie, można zatopić w niej taśmy zbrojące z włókna szklanego i wygładzić styki papierem ściernym.